Welkom

Mijn naam is Petina Blikker. Op deze weblog kunnen jullie lezen over voorvallen, gebeurtenissen en andere bijzondere dingen uit mijn leven. Haal alles uit het leven wat erin zit en lees vooral elke week deze blog.

Petina

Clowns

Bij het EK moet Nederland elk jaar gekker verkleed, lijkt het wel. De marketeers van biermerken putten zich uit in de race om het meest gewilde attribuut, verkrijgbaar bij een of meerdere kratten bier. De afgelopen jaren kon u allerhande opblaasbare hoofddeksels, pruiken en een leeuwenhose voorbij zien komen. Dit jaar zijn het brulshirt en de trom-pet favoriet. Altijd moet Nederland door louter clowns vertegenwoordigd worden. Mannen van middelbare leeftijd komen het stadion binnen verkleed als meisje, met oranje pruik met vlechten. Ze hebben klompen aan, zijn geschminkt van top tot teen. Een kleine greep uit de supporters van vorige EK's en WK's: een dikke indiaan die op een reusachtige trommel slaat, een man met een hele kaas op zijn hoofd, waar tulpen in gestoken zijn, een man met een enorme leeuwenkop, die hij af en toe afzet. Waarom is dit in vredesnaam? Bij geen van de andere landen zie je dit gedrag. De supporters hebben hoogstens shirtjes aan en petjes op in de kleuren van hun land. Is Nederland gek of lopen de andere landen gewoon achter en zitten over een paar jaar de Zweden verkleed als knackebrod op de tribune en de Duitsers verkleed als worst?

Feest

Mijn geliefde zou vandaag kennismaken met de voltallige familie. Toen we uit de auto stapten in het dorp waar het feestgebeuren plaats zou vinden, liepen we meteen mijn neef (45) tegen het lijf. Hij had kortgeleden gebroken met zijn vriendin en nu was hij haar aan het helpen verhuizen (ze ging om de hoek wonen). Hij vertelde dat ze op een goede manier uit elkaar waren gegaan en nog goede vrienden waren.

’s Middags zaten we met zijn allen bij elkaar in het zaaltje waar mijn tante haar verjaardag vierde. Een zelfbenoemde zanger zong evergreens en oudtantes die zich mooie, jonge blommen waanden, dansten sensueel op de muziek. Ergens ontwaarde ik de ex-vriendin van mijn neef. Ze huilde, terwijl mijn tante een arm om haar schouders legde. Even later was de ex-vriendin nergens meer te bekennen. Aan de maaltijd schoten de ogen van mijn tante vuur richting mijn neef. ‘Jou spreek ik nog!’ zei ze beslist.

‘Jullie zijn nog maar pas bij elkaar, he,’ zei mijn neef later tegen mijn geliefde, die even buiten stond. ‘Het begin is altijd het beste, je kunt maar beter steeds opnieuw beginnen.’ Zelf had hij pas een leuke vrouw ontmoet en gisteren was ze bij hem blijven slapen. ‘Marieke ging helemaal over de rooie toen ik het haar vertelde. Maar zulke dingen kun je elkaar toch gewoon vertellen als je goede vrienden bent?’

Margriet

Van de week was ik op bezoek bij mijn ouders. We zaten net aan de koffie toen oom Jaap belde. Hij vertelde dat mijn nichten deze week in de Margriet zouden staan. Hij vertelde het nu, omdat het vervelend zou zijn als we het zonder aankondiging zelf in de Margriet zouden lezen. Oom Jaap schatte ons blijkbaar in als een familie van Margriet-lezers. Hoe dan ook, mijn nichten vertelden in een openhartig interview over de relatie tussen hun ouders. Het was erg vervelend voor mijn bejaarde tante (hun moeder) dat ze dit nog moest meemaken. Hadden ze niet kunnen wachten tot zij ook was overleden, net als hun vader?

De maandag erop ging ik samen met mijn broer naar de kiosk. ‘Twee Margrieten, alsjeblieft,’ zei mijn broer. Het meisje van de kiosk keek ons ietwat bevreemd aan. ‘Een leuk blad, he?’ zei hij. ‘Daarom koop ik er maar twee, anders maken we ruzie wie hem als eerste mag lezen.’

In de trein begonnen we te bladeren. Algauw stuitten we op de indringend kijkende gezichten van onze nichten. Het was inderdaad een openhartig interview; wij kwamen meer over mijn oom en tante te weten dan in alle jaren ervoor. Mijn nichten bleken niet bedorven door de relatie van hun ouders, maar deze had hen wel gemaakt tot degenen die ze nu waren.

Verder stonden in die Margriet tips om je huis efficiënter in te richten en een recept voor noedels met sperziebonen. Ik heb het al twee keer gemaakt. Een leuk blad, die Margriet.

Man bijt hond

Amit, de uitvreter

Laatst was ik in een cafe waar ik vroeger vaak kwam. Nu komt er haast niemand meer van de mensen die er toen vaak kwamen. Omdat ze de boot niet wilden missen, zijn ze maar aan boord gegaan, om een volwassener leven te leiden, met meer verantwoordelijkheden etc. Behalve Ronnie, die zit er nog steeds heel vaak. Ook nu was hij er. Hij is wel een goeie gast. Hij werkt in deeltijd, omdat hij werkt om te leven en niet andersom. De rest van zijn tijd kan hij dan genieten. Bij hem bestaat dat voornamelijk uit naar eerder genoemde kroeg gaan, trancefeesten bezoeken, matig drugsgebruik en het organiseren van poezieavonden. Ik kon alleen maar dankbaar en gerustgesteld zijn dat Ronnie daar tenminste nog rondhing. Hij sprak met een jongen met nagenoeg wit haar in een paardenstaart over Amit. Het was alweer een tijdje geleden dat we Amit gezien hadden. Vroeger hing hij hier ook veel rond. Een aardige jongen. Hij kwam vaak bij je staan als je op het punt stond bier te gaan bestellen. Hij vroeg hoe het was, kletste met je vrienden, dus je bood hem ook een drankje aan. Je vrienden deden daarna hetzelfde. En wanneer de beurt aan Amit was, stond hij alweer bij andere mensen. Hij kwam uit Israel en teerde op de zak van zijn moeder. Wij verbaasden ons erover dat hij steeds geld bleef ontvangen van de goede vrouw. Nooit heb ik iemand meegemaakt die zo aartslui was. Maar in zijn cultuur schijnt het iets vreselijks te zijn om je kind het zelf maar te laten uitzoeken. Als ouder blijf je altijd voor je kind zorgen, hoe lui het ook is. Op een gegeven moment begon om een of andere reden toch de geldstroom een beetje op te drogen. Of misschien begon Amit op grotere voet te leven. In elk geval begon hij geld te lenen van mensen. De nagenoeg witharige vertelde dat hij tweehonderd euro had uitgeleend aan hem. Amit zou namelijk binnenkort werk hebben en dan zou hij het terugbetalen. Ondertussen was hij ook zijn huis uitgezet. Hij had voor drie dagen onderdak gevraagd aan Joris Krul, die vaak achter de bar stond. Vijf weken later was de situatie zo dat Amit kleren droeg van Krul en zijn huisgenoten, omdat hij zelf niets dan een handdoek had. Toen heeft Krul hem verzocht op te donderen. Niet veel later is hij vertrokken naar Berlijn, het uitvretersparadijs. Zijn geldschieters hadden het nakijken.

De witharige vertelde dat hij een week geleden voor een weekend in Berlijn was en daar zag hij in een internetcafe: Amit. Zonder blijk van gene begroette deze zijn oude vriend en stelde voor wat te gaan drinken. De witte wilde de stemming niet verpesten, maar begon toch voorzichtig over het geld. 'Oooh, dze mannie! You only wanted to see me for the money, haha. Of course I haven't forgotten. I pay you back, soon, soon.' Toen werd Amit gebeld en moest hij er gauw vandoor. De witte achterlatend met de rekening.